Όταν η τηλεόραση αντικαθιστά το κράτος

Όσο τραγικά οργανωμένη και να είναι μια υπηρεσία ενός κράτους δεν πάυει να έχει μία στοιχειώδη οργάνωση,δεν πάυει να έχει κάποια σχέδια αντιμετώπισης κάποιον καταστάσεων. Μπορώ να δεχτώ ό,τι η ελληνική πυροσβεστική υπηρεσία δεν είναι η αρτιότερα οργανωμένη του κόσμου. Αν θέλετε για την ευκολία της κουβέντας μπορώ να δεχτώ και ό,τι είναι η χειρότερη. Μπορώ επίσης να δεχτώ ό,τι οι αξιωματικοί της και γενικότερα οι προιστάμενοι της βρίσκονται εκεί όχι λόγω των ικανοτήτων τους αλλά εξαιτίας κάποιου πολιτικού ρουσφετιού. Αυτό που δεν μπορώ όμως να δεχτώ είναι η αντικατάσταση κάποιας υπηρεσίας απο τους τηλεοπτικούς αστέρες και την τηλεόραση.

Τα τηλεοπτικά δελτία στον βωμό της τηλεθέασης και του εντυπωσιασμού για άλλη μια φορά θυσίασαν τα πάντα. Θεωρώντας προφανώς τους εατούς τους καταλληλότερους και άριστους γνώστες της στρατηγικής της δασοπυρόσβεσης και κρίνοντας ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο των αρμόδιων υπηρεσιών, βλέποντας τον επερχόμενο κίνδυνο ενήργησαν ως άλλο Παπαδόπουλος και επειδή ''η χώρα διεήρχετο μίαν κρίσην ανζητούσα διέξοδον εξ ενός αδιεξόδου'' αποφάσισαν αυτοβούλος να δράσουν για την σωτηρία του έθνους αλλά πάνω και περισσότερο απ' όλα για για να τρελλάνουν τα μηχανάκια της agb.

Έτσι για άλλη μια φορά είδαμε δημοσιογράφους να οργανώνουν σχέδια διαφυγής, να δίνουν εντολές σχετικά με το πως θα έπρεπε να κινηθούν τα οχήματα της πυροσβεστικής, να κατευθύνουν άσχετα άτομα στις φλεγόμενς περιοχές προκείμένου δήθεν να βοηθήσουν δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο στις περιοχές δυσκολέυοντας το έργο των ανδρών της πυροσβεστικής. Ακούσαμε άσχετα και αμούστακα δημοσιογραφάκια να αμφισβητούν το έργο ανθρώπων που έχουν εισπνέυσει τόνους στάχτης στη καριέρα τους και να θεωρούν πως αυτοί θα τα έκαναν όλα καλλύτερα.

Αυτοί οι κύριοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο ρόλος τους περιορίζεται στην πληροφόρηση και στην κριτική. Εάν έχουν όνειρο ζωής να γίνουν υπερήρωες διάλεξαν λάθος επάγγελμα.

Ασσύμετρες μπούρδες

Το ρητορικό χάρισμα του πρωθυπουργού είναι αναμφισβήτητο. Μέ ένα ωραίο κουστουμάκι, μια λαμπερή γραβάτα, με το μαλλί στην τρίχα και σε ζωντανή σύνδεση με όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και τα ραδιόφωνα της χώρας, προσθέτοντας λίγο οργή στον τόνο της φωνής και λίγο θυμό στο μάτι η συνταγή έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει.

Η όλη διαδικασία από μόνη της έχει μια μεγαλοπρέπεια, παραπέμπει σε κάτι μεγάλο, σε κάτι σοβαρό, σε κάτι σημαντικό. ''Διακόπτουμε κυρίες και κύριοι την ροή του προγράμματος για να μεταδόσουμε το διάγγελμα του πρωθυπουργού''. Ο τηλεθεατής τσιμπάει, νιώθει την ανάγκη να ακούσει με προσοχή τον αρχηγό της κυβέρνησης και είναι έτοιμος να αρπάξει το τουφέκι και να ανέβει στο βουνό όταν ακούει για ''ασσύμετρες απειλές'' που έχουν σκοπό τον αφανισμό του έθνους.

Δεν θέλει και πολύ εξάλου, για τον μέσο έλληνα ο εχθρός παραμονεύει παντού και όταν ο κίνδυνος επιβεβαιώνεται από τα χείλη του πρωθυπουργού δεν υπάρχει γι' αυτόν καμμιά αμφιβολία. Οι φωτιές που κατακαίνε τον κόσμο δεν υπάρχουν, οι ευθύνες εξαφανίζονται, οι αδυναμίες κρύβονται, αφού ο σκοπός πλέον είναι η προστασία από την αόρατη απειλή που κυνηγάει να αφανίσει το έθνος. Τα πρόβατα ξαναμπάινουν στο μαντρί, στοιχίζονται πίσω από τον τσομπάνι με τα κεφάλια χαμηλά για να μην τα φάει ο ''ασσύμετρος'' λύκος.

Και όταν οι συζητήσεις για ''ασύμμετρες απειλές'' γίνονται στο καφενείο της γειτονιάς μεταξύ πρέφας και κολτσίνας και μετά από κατανάλωση άφθονης ρετσίνας το πράγμα έχει την χάρη του, έχει την ελληνική του νότα, την καφενειακή του μαγεία. Εξαλου μια κουβέντα του καφενείου ή της ταβέρνας ισχύει ''αυταπόδεικτα''. Οι κουβέντες όμως που ξεστομίζονται από τον πρωθυπουργό δεν έχουν την ίδια ιδιότητα, χρειάζονται αποδείξεις και στοιχεία για να μην χάνουν την σοβαρότητα τους.

ΒΟΥΒΗ ΟΡΓΗ, ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Η χώρα εν καμίνω

Το σχέδιο ήταν οργανωμένο, το είπε ο πρωθυπουργός, το αποδεικνύουν και οι δορυφορικές λήψεις.

Τόσες πολλές φωτιές, σε τόσες πολλές τοποθεσίες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορεί να είναι σύμπτωση.

Τόσα πολλά στουπιά, τόσα πολλά πετόνια βενζίνης, τόσες πολλές παραπλανητικές κλήσεις στην Πυροσβεστική δεν είναι τύχαιο.

Το έγκλημα είναι οργανωμένο και δεν είναι οργανωμένο από απλούς οικοπεδοφάγους που απλά θέλουν να χτίσουν μια πολυκατοικία.

Μια φωτιά στον Υμμητό ή στο Σέιχ Σου μπορώ να το δεχτώ ότι είναι έργο οικοπεδοφάγων.

Οι φωτίες μέσα σε δάση και χωριά παραπέμπουν αλλού. Η έρευνα πλέον της υπόθεσης ξεφεύγει από τα όρια της Πυροσβεστικής. Η υπόθεση επιβάλλεται να ερευνηθεί σε άλλο επίπεδο. Σέ επίπεδο ΕΥΠ και Αντιτρομοκρατικής.

Οι 53 νεκροί και τα χιλιάδες καμμένα στρέμματα πρέπει να δικαιωθούν. Η δικαίωση θα έρθει μόνον όταν βρεθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι της τραγωδίας. Αυτοί που έβαλαν την κάθε 73χρονη γυναίκα, τον κάθε 65χρόνο άνδρα και τον κάθε ανήλικο, να πάρει ένα στουπί και να κάψει την Ελλάδα την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΑΚΡΗ ΣΕ ΑΚΡΗ .

Πολιτικά ντιμπέιτ

Μετά την προκύρηξη των πρόωρων εκλογών ήταν αναμενόμενο μαζί με τις πολιτικές κόντρες προς άγρα ψήφων να ξεκινήσει και η συζήτηση σχετικά με το δεδομένο πλέον ''ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών''. Μια καθαρά πολιτική αμερικανιά που έχει πλέον καθιερωθεί σε πολλές ευρωπαικές χώρες και πρόκειται να την ξαναπαρακολουθήσουμε για άλλη μια φορά απόψε και στην χώρα μας.

Η χρησιμότητα ενός τέτοιου στημένου εγχειρήματος, στο οποίο οι πολιτικοί αρχηγοί συμπεριφέρονται ως μαριονέτες σε κουκλοθέατρο απαγγέλοντας τούς στίχους ενός έργου το οποίο έχουν προηγουμένος παπαγαλίσει και του οποίου άλλοι είναι οι συγγαφείς, αμφισβητείται από μεγάλη μερίδα πολιτών. Στην αμφισβήτηση αυτή, έρχεται να προστεθεί και η κοινοτυπία των ερωτήσεων που ως επί το πλείστον προέρχονται από τηλεοπτικούς αστέρες της δημοσιογραφίας οι οποίοι όμως τυγχάνει πλήν της αναμφισβήτητης αγνωρισημότητας τους να μην φημίζονται για τις ξεκάθαρες και στέρεες πολιτικές τους θέσεις και τις ρίξεις τούς με την εκάστοτε εξουσία.

Τα προεκλογικά ''ντιμπέιτ'' εμφανίστηκαν στην πολιτική προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποιους συγκεκριμένους σκοπούς, μέσα στού οποίους ασφαλώς και δεν είναι η σωστή ενημέρωση του πολίτη προκειμένου να σχηματίσει μια σφαιρική άποψη για τον πολιτικό λόγο του κάθε υποψήφιου. Ο κύριος σκοπός του ''ντιμπέιτ'' είναι να παρουσιάσει μία εξιδανικευμένη εικόνα των υποψηφίων μέσα από φώτα, μεταξωτές γραβάτες και σικ κοστούμια, απαγορέυοντας κάθε μορφή διαλόγου η οποία θα μπορούσε να είναι επιζήμια κυρίως για αυτούς που στρερούνται επιχειρημάτων.

Όσο για την ενημέρωση του πολίτη, δεν γίνεται καν κουβέντα. Ο υποψήφιος έχει στην διάθεση του ικανό χρόνο ώστε να παπαγαλίσει στο κοινό μιά τόσο εντυπωσιακή απάντηση με βαρύγδουπες εκφράσεις και αρχαισμούς μιλώντας ως επί το πλείστον περί ανέμων και υδάτων και χωρίς να ακουμπάει επίμαχα ζητήματα. Ο δημοσιογράφος δεν έχει το δικαίωμα να επανέλθει στο ερώτημα και με κόσμιο τρόπο να του πεί ότι ''ναι αλλά εγώ άλλο σας ρώτησα'' και είναι όλοι χαρούμενοι. Όι πολιτικοί γιατί δώσανε το ''σόου'' τους και ευελπιστούν να εισπράξουν την ανταμοιβή τους στις εκλογές, οι δημοσιογράφοι γιατί προσθέσανε μία ακόμα συμμετοχή σε ένα ''ντιμπέιτ'' στο βιογραφικό τους, οι καναλάρχες γιατί ακριβόπουλήσανε μερικά διαφημιστικά δευτερόλεπτα πριν και μετά το ''σόου'' και οι πολίτες γιατί ο δικός τους αρχηγός τα είπε καλύτερα.

Την άποψη ότι τα προεκλογικά ''ντιμπέιτ'' χρησιμοποιούνται με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση των υποψηφίων και των κομμάτων τους και όχι την ενημέρωση του πολίτη, έρχεται να ενισχύσει και ο περίεργος τρόπος επιλογής των συμμετεχόντων πολιτικών αρχηγών. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε κόμμα το οποίο πρόκειται να συμμετάσχει στις επερχόμενες εκλογές δικαιούται κάποιο ποσοστό τηλεοπτικού χρόνου για πολιτική διαφήμιση, το οποίο εξαρτάται από το ποσοστό που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές.

Ποιός νόμος όμως καθορίζει ποιοί αρχηγοί θα λάβουν μέρος σε ένα πολιτικό ''ντιμπέιτ''; Νόμος δεν υπάρχει, το πνεύμα όμως της δημοκρατίας θα επέβαλε την παρουσία όλων των αρχηγών, ακόμα και του μικρότερου υποψήφιου κόμματος. Ας δεχτούμε όμως ότι κάτι τέτοιο θα ήταν τηλεοπτικά αδύνατο, οπότε καταλήγουμε στην σύνθεση των προηγούμενων πολιτικών ''ντιμπέιτ'' στα οποία συμμετείχαν μόνο οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Μιά τέτοια λύση έχει τα απαραίτητα επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί.

Φέτος όμως στο προεκλόγικό ''ντιμπέιτ'' θα συμμετάσχουν και οι κκ. Καρατζαφερης και Παπαθεμελής. Με ποιά επιχειρήματα θα δικαιολογηθεί η παρουσία τούς; Μήπως στο πρόσωπο του κ. Καρατζαφέρη το ΠΑΣΟΚ βλέπει κάποιον που μπορεί να κόψει ψήφους από την ΝΔ και αντίστοιχα η ΝΔ στο πρόσωπο του κ. Παπαθεμελή βλέπει κάποιον που μπορεί να κλέψει ψήφούς από το ΠΑΣΟΚ; Μήπως και τα δύο μεγάλα κόμματα αντιλαμβανόμενα την αγανάκτηση του λαού αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί ποντάροντας στους ψήφους που θα χάσει ο αντίπαλος και όχι σε αυτούς που θα κερδίσει το κόμμα τους;

H Καϊλή έχει μπούστο και ο Ιεροκλής γούστο...

Από το πόρισμα της επιτροπής Ζορμπά είναι σαφές ότι δόθηκαν μίζες και αυτοί που τις πήραν ήταν αυτοί που διαχειρίζονταν τη διάθεση των αποθεματικών των δανείων. Η κυβέρνηση δεν διαψεύδει το πόρισμα. Η αντίρρησή της είναι στον χρόνο της κοινοποίησης του πορίσματος. Η θέση της κυβέρνησης είναι ότι το πόρισμα θα έπρεπε να δημοσιευθεί μετά τις εκλογές, ώστε να μην επηρεάσει το αποτέλεσμά τους. Το αντίθετο, όμως, ισχύει. Αν οι εκλογές γίνουν πριν δημοσιευθεί το πόρισμα, οι Ελληνες θα έχουν ψηφίσει κυβέρνηση χωρίς να γνωρίζουν ένα στοιχείο που θα μπορούσε να αλλάξει την ψήφο τους.

Οσο για την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιαστεί ο Ζορμπάς σαν γραφικός, ανθρωπάκι ή οτιδήποτε άλλο θα του μείωνε το κύρος, πρέπει να προσθέσω ότι τίποτα δεν ισχύει. Ο Ζορμπάς πριν από την υπόθεση των ομολόγων είχε ερευνήσει το θέμα των επιθέσεων κατά αθλητικογράφων. Για την εξιχνίαση της υπόθεσης είχε καλέσει αρκετούς δημοσιογράφους να καταθέσουν. Το συμπέρασμα όλων είναι ότι ο Ζορμπάς ήταν ένας απλός άνθρωπος, αφοσιωμένος στη δουλειά του, άριστα ενημερωμένος για τον χώρο των χούλιγκαν, που το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν η έλλειψη αστυνομικής έρευνας για να βοηθηθεί η ανάκριση.

Τις εκλογές δεν μπορεί να τις κρίνει το αν η Καϊλή έχει μπούστο και ο Ιεροκλής γούστο. Οι εκλογές πρέπει να κρίνονται από τον τρόπο και την εντιμότητα διαχείρισης της εξουσίας. Οπως καλά έκαναν οι ψηφοφόροι και τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ για αλαζονεία στη διαχείριση της εξουσίας, έτσι θα πρέπει να τιμωρήσουν ένα κόμμα που τα στελέχη του διαχειρίστηκαν λιγούρικα τα αποθεματικά των ταμείων. Ανεξάρτητα από διαφορές ιδεολογίας, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα ανάμεσα στα κόμματα, η ψήφος στη Ν.Δ. τώρα γίνεται άδεια ώστε το σκάνδαλο των ομολόγων και η επιχείρηση δολοφονίας του χαρακτήρα του Ζορμπά να επαναληφθούν. Και στα πολιτικά και τα οικονομικά εγκλήματα ο αδιάφορος είναι συνεργός με τον εγκληματία.

Απόσπασμα από άρθρο του Αντώνη Πανούτσου στην Sportday 23/08

Μαχαιριά στον δικομματισμό

Τα πρώτα γκάλοπ μετά την προκύρηξη των πρόωρων εκλογών άρχισαν σιγά σιγά να σκάνε μύτη και είναι ευχάριστα.

Ντέρμπυ ανάμεσα στην Ν.Δ και στο ΠΑΣΟΚ για την πρωτιά βλέπουν οι εκλογολόγοι, με ελαφρύ προβάδισμα στην Ν.Δ

Τα ευχάριστα νέαν όμως δεν είναι αυτά. Τα ευχάριστα νέα είναι πως τα ποσοστά των δύο κομμάτων είναι εμφανώς μειωμένα, καθώς και το ότι και τα δύο μικρά κόμματα ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ΛΑΟΣ εμφανίζουν άνοδο κάνοντας το όνειρο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για το πρώτο κόμμα να μοιάζει με ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλο που λέει και το λαικό άσμα.

Φαίνεται πως έχουμε αρχίσει να ξυπνάμε, φαίνεται πως το παραμύθι της ισχυρής λαικής εντολής που έμαθαν να μας ζητάνε τόσα χρόνια δεν περνάει πια. Τόσα χρόνια με ισχυρές κυβερνήσεις τα είδαμε τα χάλια μας, ευκαιρία να δοκιμάσουμε και μια ανίσχυρη κυβέρνηση...

Το αντίο στον μεγάλο αρχηγό

Γεννημένος στης στης 27 Οκτωβρίου του 1971 στην Λυδία Καβάλας ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα παίζοντας στην τοπική ομάδα. Χρειάστηκαν μόνο λίγα χρόνια για να πάρει την πρώτη του μεταγραφή σην Καβάλα το 1988 και ακόμα λιγότερα για να κάνει το όνειρο του παραγματικότητα και να φορέσει τα χρώματα της αγαπημένης του ομάδας του ΠΑΟΚ το 1992, κάνοντας το ντεμπούτο του στα γήπεδα της πρώτης εθνικής. Θα μείνει στον ΠΑΟΚ για πέντε χρόνια και θα συνδέσει το όνομα του με μεγάλες επιτυχίες του συλλόγου όπως ο αποκλεισμός της Άρσεναλ μέσα στο Χάιμπουρι, επιτυχίες που θα του εξασφαλίσουν την μεταγραφή του στην Λέστερ Σίτυ το 1997. Θα μείνει στην Αγγλία 3 χρόνια και θα κατακτήσει το Λιγκ καπ με τα χρώματα της Λέστερ το 1999. Επόμενος σταθμός στην ποδοσφαιρική του καριέρα ήταν η ΑΕΚ με την οποία κατέκτησε το κυπελλο Ελλάδος το 2002. Το 2004 θα αποκτηθεί απο την Μπολόνια και θα μετακομίσει για ένα χρόνο στο Ιταλικό πρωτάθλημα, προτού επιστρέψει στην αγαπημένη του ομάδα τον ΠΑΟΚ για να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ζαγοράκης και εθνική

Στης 7 Σεπτεμβρίου του 1994, ύστερα από μια πετυχημένη σεζον στην πρώτη εθνική κατηγορία με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα κλειθεί να συμμετάσχει για πρώτη φορά σε αγώνα της Εθνικής ομάδας με αντίπαλο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των νήσων Φερόες. Η πρώτη παρουσία του Ζαγοράκη θα συνδύαστεί με την επιβλητική νίκη (1 – 5) του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Από εκείνη την ημέρα η ποδοσφαιρική του μοίρα έμελε να συνδεθεί άμεσα με την Εθνική ομάδα, της οποίας την γαλανόλευκη φανέλα φόρεσε 119 φορές κατατάσοντας τον ευατό του στο κλαμπ των μεγαλύτερων ποδοσφαιριστών του πλανήτη με 100 και πλέον συμμετοχές στις εθνικές τους ομάδες. Συνέδεσε το όνομα του με την μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν στης 4 Ιουλίου του 2004 μαζί με μια παρέα από έλληνες ποδοσφαιριστές, περιφρονημένους από πολλούς Έλληνες φιλάθλους, κατάφερε να να υψώσει στον ουρανό της Λισαβώνας το Πανευρωπαικό κύπελλο. Ένα θαύμα που έβγαλε εκατομμύρια έλληνες σε όλο τον κόσμο στούς δρόμους.
Τα χρόνια όμως περνούν και έτσι πέρασαν και τα ποδοσφαρικά χρόνια του Θοδωρή που αποφάσισε να εγκαταλήψει την εθνική ομάδα στης 11 Οκτωβρίου του 2006 μετά τον αγώνα για τα προκριματικά του Euro 2008 με την Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Αύριο ο Τέο θα ξαναφορέσει για 120η και τελευταία φορά το κοντό παντελονάκι και την φανέλα με το εθνόσημο, σε ένα φιλικό παιχνίδι που διοργανώθηκε προς τιμήν του και θα διεξαχθεί στο γήπεδο που αγάπησε και αγαπήθηκε. Δεν ξέρω αν το γήπεδο θα είναι γεμάτο, ίσως και να μην είναι. Αυτό που ξέρω είναι πως ποτέ κανείς από έμας που τον είδαμε ζωντανά στο γήπεδο ή από την οθόνη της τηλεόρασης μας δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε. ‘Οχι γιατί υπήρξε τεράστιος ποδοσφαιριστής, αλλά γιατί υπήρξαν τεράστια τα κατορθώματα του.

Πες μου τον Λούλη σου, να σου πω ποιός είσαι

Mε την πετσέτα στην πλάτη και το αντηλιακό στην ξαπλώστρα είναι καλύτερα. Ο λουόμενος έχει άλλες προτεραιότητες από το να σκέφτεται τι ακριβώς γίνεται στις εκλογές-εξπρές. Αλλωστε, σήμερα η πολιτική δεν είναι δουλειά των πολιτικών, όπως ίσως παλιότερα. Είναι δουλειά των επικοινωνιολόγων. Αυτοί είναι σαν τους κατασκευαστές πλυντηρίων. Ξέρουν... Είσαι αρχηγός μεγάλου κόμματος; Τι να τους κάνεις τους πολιτικούς συνεργάτες, τα κομματικά προγράμματα; Σου χρειάζονται δύο-τρεις καλοσπουδαγμένοι επικοινωνιολόγοι, κατά προτίμηση στην Αμερική. Αυτοί θα σου πουν το πότε και το πώς. Τα πολιτικά προγράμματα είναι πια ξεπερασμένα, πάνω-κάτω όλοι τα ίδια λένε. Τουλάχιστον αυτοί που διεκδικούν την εξουσία. Οι εκλογές είναι ένα σόου. Τα κόμματα, αντί για το μυαλό του πολίτη, απευθύνονται στο αυτί και στο μάτι. Ενα εντυπωσιακό ντεκόρ είναι ό,τι χρειάζεται. Από εδώ ο πολιτικός αρχηγός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, δίπλα του η καλοβαλμένη σύζυγος (να παραπέμπει το πράγμα στην οικογένεια) και από κάτω το αλαλάζον πλήθος. Πράσινες ή γαλάζιες, οι σημαίες είναι πάντα πλαστικές. Στις μέρες μας πολιτικά συνθήματα και φαγητά είναι όλα σε πλαστική συσκευασία. Νομίζεις ότι επιλέγεις. Στην ουσία τρως πάντα μια απ’ τα ίδια και αλλάζεις απλώς τη συσκευασία. Η επιδίωξη είναι μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου οι πολίτες να καταναλώσουν συνθήματα, εξυπνακίστικες ατάκες, φωτεινά χαμόγελα και ανώδυνες υποσχέσεις. Αντε να γίνει και ένας διαγωνισμός για το ποιος είναι λιγότερο διεφθαρμένος και λιγότερο κλέφτης. Το 80% της δουλειάς θα γίνει από την τηλεόραση. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις από την τηλεόραση θα γίνονται. Αν μάλιστα τύχει κανείς και είναι ανυποψίαστος, εύκολα θα νομίσει ότι ο Νίκος Κακαουνάκης πολιτεύεται στη Β' Αθήνας και η Ζέτα Μακρή παρουσιάζει το δελτίο ειδήσεων. Ολα αυτά θα ανακατωθούν δυνατά για να επιλέξει τελικά ο πολίτης ή τον Γιάννη ή τον Γιαννάκη. Η προσπάθεια θα γίνει για να πειστούμε ότι δεν έχουμε να διαλέξουμε τίποτε άλλο παρά ανάμεσα στα παρακάτω.

• Ποιο είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο; Του χρηματιστηρίου επί ΠΑΣΟΚ ή των ομολόγων επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το ξύλο στους συνταξιούχους επί ΠΑΣΟΚ ή οι απαγωγές των Πακιστανών επί Νέας Δημοκρατίας;
• Η πυρκαγιά που κατέστρεψε το δάσος της Πεντέλης επί ΠΑΣΟΚ ή η πυρκαγιά που κατέστρεψε την Πάρνηθα επί Νέας Δημοκρατίας;
• Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ επί ΠΑΣΟΚ ή η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το 3,1% του προϋπολογισμού για την παιδεία επί ΠΑΣΟΚ ή το 3,1% του προϋπολογισμού για την παιδεία επί Νέας Δημοκρατίας;
• Το σύστημα διαπλοκής επί ΠΑΣΟΚ ή οι «κουμπάροι» της Νέας Δημοκρατίας;
Είναι να λυγίζει κανείς μπροστά στο βάρος των «αμείλικτων» ερωτημάτων. Είναι να βάζει τα γέλια με τους χαμαιλέοντες της εξουσίας. Αυτούς που παραδίδουν ψυχή, σώμα και αξιοπρέπεια, που υμνολογούν από το πρωί μέχρι το βράδυ τον μεγάλο αρχηγό για να τους στριμώξει στη λίστα των υποψήφιων βουλευτών, ώστε να έχουν αύριο-μεθαύριο το προνόμιο να σηκώνουν σαν στρατιωτάκια το χέρι τους και να ψηφίζουν αδιαμαρτύρητα.

Οι σοφοί επικοινωνιολόγοι που τα ξέρουν όλα αυτά συμβούλεψαν τον πρωθυπουργό να κάνει τις εκλογές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Με άλλα λόγια, του είπαν ότι όσο καθυστερεί να τις κάνει τόσο πιο πιθανό είναι να τις χάσει. Ετσι, λοιπόν, δεν αποκλείεται εκείνη την ώρα ο Σκουντής με τον Χατζηγεωργίου, περιγράφοντας τον τελικό του Ευρωμπάσκετ, να κάνουν μεγαλύτερες θεαματικότητες απ' ό,τι ο Χατζηνικολάου και η Τρέμη. Αυτό ούτε που θα στενοχωρήσει τους σοφούς επικοινωνιολόγους.

Γι' αυτούς όσο πιο αποβλακωμένος είναι ο πολίτης τόσο πιο πιθανό είναι να ψηφίσει τα κόμματα της εξουσίας. Τις εκλογές-εξπρές της 16ης Σεπτεμβρίου θα κερδίσει αυτός που διάλεξε και πληρώνει τους καλύτερους επικοινωνιολόγους. Είναι προσβλητικό για τους Ελληνες πολίτες. Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα που αύριο-μεθαύριο θα τους οδηγήσει στα πρόθυρα της ανεργίας.

Γιώργος Χελάκης
Sportday 19/09

Παιδική πορνογραφία στο διαδίκτυο

Ένα τεράστιο δίκτυο παιδικής πορνογραφίας, το οποίο είχε απλώσει τα πλοκάμια του σε 106 χώρες, κατάφερε να εξαρθρώσει τις τελευταίες μέρες η γερμανική αστυνομία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, από πέρσι το καλοκαίρι η γερμανική αστυνομία κατάφερε να εντοπίσει 700 περίπου άτομα πού επισκέφτηκαν τέτοιους διαδικτυακούς τόπους και έχει προχωρήσει στην σύλληψη ενός άντρα που είχε στην κατοχή του χιλιάδες αρχεία με πορνογραφικό υλικό. Παράλληλα, δεκάδες συλλήψεις έχουν πραγματοποιηθεί και σε άλλες χώρες όπως στην Ισπανία και στην Αυατραλία.

Το πρόβλημα της παιδικής πορνογραφίας, και πιο συγκεκριμένα το πρόβλημα της παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο απασχολεί και την χώρα μας, μιας και δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν κατά το παρελθόν συμβεί. Σύμφωνα με έρευνες η παιδική πορνογραφία αποτελεί έναν από τα πιο κερδοφόρα προιόντα που <ελεύθερα> διατίθενται στο διαδίκτυο.

Παρόλα αυτά, η ισχύσουσα νομοθεσία στην Ελλάδα σχετικά με την διακίνηση παιδικού πορνογραφικού υλικού είναι τουλάχιστον αστεία, εάν όχι τραγική. Σύμφωνα με το τροποποιημένο άρθρο 348Α του Ποινικού Κώδικα, το οποίο τροποποιήθηκε από σχετικό νόμο το 2002, όσοι εντοπίζονται να διακινούν παιδοφιλικό υλικό είναι αδύνατο να διωχθούν εάν οι Αρχές δεν μπορέσουν να αποδείξουν ό,τι για τον σκοπό αυτό έχουν χρηματιστεί. Επί της ουσίας, από τον εν λόγω νόμο δεν διώκεται η κατοχή και η διακίνση παιδικού πορνογραφικού υλικού, αλλά η εμπορία....

Χαρακτηριστικότερη όλων των περιπτώσεων, στην οποία φάνηκε ξεκάθαρα η γύμνια της ελληνικής νομοθεσίας ως προς το ηλεκτρονικό έγκλημα και συγκεκριμένα απέναντι στην διακίνηση παιδικού πορνογραφικού υλικού, είναι η περίπτωση του πρώην στελέχους της Αμερικάνικης βάσης στο Ελληνικό. Ο 72χρονος που συνελήφθη πριν 2 χρόνια ως μέλος διεθνούς κυκλώματος και στην κατοχή του βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες πορνογραφικού υλικού δεν καταδικάστηκε λόγω της αδυναμίας της σχετικής νομοθεσίας.

Επίσης, η αρμόδια υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας συναντά ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα λόγω της ευαισθησίας του νόμου εώς προς τα προσωπικά δεδομένα και το απόρρητο. Σε περίπτωση που οι αρχές εντοπίσουν μεμονομένα άτομα να διακινούν παιδικό πορνογραφικό υλικό στον διαδίκτυο, αδυνατούν να επέμβουν διότι ή άρση του απορρήτου της ηλεκτρονικής ταυτότητας του χρήστη μπορεί μόνο να ξητηθεί σε περίπτωση ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης, η οποία προυποθέτει σύμφωνα με τον νόμο για το οργανωμένο έγκλημα εμπλοκή τουλάχιστον τριών ατόμων. Σε απλά ελληνικά, εάν εγώ σήμερα ανεβάσω στο διαδίκτυο ένα βίντεο με τον βιασμό ενός ανήλικου ατόμου, ο εισαγγελέας αδυνατεί να δώσει εντολή στην αρμόδια υπηρεσία της Αστυνομίας να άρει το απόρρητο του ηλεκτρονικού μου ίχνους και να με εντοπίσει διότι από μόνος μου δεν αποτελώ εγκληματική οργάνωση και η διακίνηση παιδοφιλικού υλικού δεν υπάγεται στα αδικήματα τα οποία από μόνα τους επιτρέπουν την άρση του απορρήτου.