Πολιτικά ντιμπέιτ

Μετά την προκύρηξη των πρόωρων εκλογών ήταν αναμενόμενο μαζί με τις πολιτικές κόντρες προς άγρα ψήφων να ξεκινήσει και η συζήτηση σχετικά με το δεδομένο πλέον ''ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών''. Μια καθαρά πολιτική αμερικανιά που έχει πλέον καθιερωθεί σε πολλές ευρωπαικές χώρες και πρόκειται να την ξαναπαρακολουθήσουμε για άλλη μια φορά απόψε και στην χώρα μας.

Η χρησιμότητα ενός τέτοιου στημένου εγχειρήματος, στο οποίο οι πολιτικοί αρχηγοί συμπεριφέρονται ως μαριονέτες σε κουκλοθέατρο απαγγέλοντας τούς στίχους ενός έργου το οποίο έχουν προηγουμένος παπαγαλίσει και του οποίου άλλοι είναι οι συγγαφείς, αμφισβητείται από μεγάλη μερίδα πολιτών. Στην αμφισβήτηση αυτή, έρχεται να προστεθεί και η κοινοτυπία των ερωτήσεων που ως επί το πλείστον προέρχονται από τηλεοπτικούς αστέρες της δημοσιογραφίας οι οποίοι όμως τυγχάνει πλήν της αναμφισβήτητης αγνωρισημότητας τους να μην φημίζονται για τις ξεκάθαρες και στέρεες πολιτικές τους θέσεις και τις ρίξεις τούς με την εκάστοτε εξουσία.

Τα προεκλογικά ''ντιμπέιτ'' εμφανίστηκαν στην πολιτική προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποιους συγκεκριμένους σκοπούς, μέσα στού οποίους ασφαλώς και δεν είναι η σωστή ενημέρωση του πολίτη προκειμένου να σχηματίσει μια σφαιρική άποψη για τον πολιτικό λόγο του κάθε υποψήφιου. Ο κύριος σκοπός του ''ντιμπέιτ'' είναι να παρουσιάσει μία εξιδανικευμένη εικόνα των υποψηφίων μέσα από φώτα, μεταξωτές γραβάτες και σικ κοστούμια, απαγορέυοντας κάθε μορφή διαλόγου η οποία θα μπορούσε να είναι επιζήμια κυρίως για αυτούς που στρερούνται επιχειρημάτων.

Όσο για την ενημέρωση του πολίτη, δεν γίνεται καν κουβέντα. Ο υποψήφιος έχει στην διάθεση του ικανό χρόνο ώστε να παπαγαλίσει στο κοινό μιά τόσο εντυπωσιακή απάντηση με βαρύγδουπες εκφράσεις και αρχαισμούς μιλώντας ως επί το πλείστον περί ανέμων και υδάτων και χωρίς να ακουμπάει επίμαχα ζητήματα. Ο δημοσιογράφος δεν έχει το δικαίωμα να επανέλθει στο ερώτημα και με κόσμιο τρόπο να του πεί ότι ''ναι αλλά εγώ άλλο σας ρώτησα'' και είναι όλοι χαρούμενοι. Όι πολιτικοί γιατί δώσανε το ''σόου'' τους και ευελπιστούν να εισπράξουν την ανταμοιβή τους στις εκλογές, οι δημοσιογράφοι γιατί προσθέσανε μία ακόμα συμμετοχή σε ένα ''ντιμπέιτ'' στο βιογραφικό τους, οι καναλάρχες γιατί ακριβόπουλήσανε μερικά διαφημιστικά δευτερόλεπτα πριν και μετά το ''σόου'' και οι πολίτες γιατί ο δικός τους αρχηγός τα είπε καλύτερα.

Την άποψη ότι τα προεκλογικά ''ντιμπέιτ'' χρησιμοποιούνται με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση των υποψηφίων και των κομμάτων τους και όχι την ενημέρωση του πολίτη, έρχεται να ενισχύσει και ο περίεργος τρόπος επιλογής των συμμετεχόντων πολιτικών αρχηγών. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε κόμμα το οποίο πρόκειται να συμμετάσχει στις επερχόμενες εκλογές δικαιούται κάποιο ποσοστό τηλεοπτικού χρόνου για πολιτική διαφήμιση, το οποίο εξαρτάται από το ποσοστό που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές.

Ποιός νόμος όμως καθορίζει ποιοί αρχηγοί θα λάβουν μέρος σε ένα πολιτικό ''ντιμπέιτ''; Νόμος δεν υπάρχει, το πνεύμα όμως της δημοκρατίας θα επέβαλε την παρουσία όλων των αρχηγών, ακόμα και του μικρότερου υποψήφιου κόμματος. Ας δεχτούμε όμως ότι κάτι τέτοιο θα ήταν τηλεοπτικά αδύνατο, οπότε καταλήγουμε στην σύνθεση των προηγούμενων πολιτικών ''ντιμπέιτ'' στα οποία συμμετείχαν μόνο οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Μιά τέτοια λύση έχει τα απαραίτητα επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί.

Φέτος όμως στο προεκλόγικό ''ντιμπέιτ'' θα συμμετάσχουν και οι κκ. Καρατζαφερης και Παπαθεμελής. Με ποιά επιχειρήματα θα δικαιολογηθεί η παρουσία τούς; Μήπως στο πρόσωπο του κ. Καρατζαφέρη το ΠΑΣΟΚ βλέπει κάποιον που μπορεί να κόψει ψήφους από την ΝΔ και αντίστοιχα η ΝΔ στο πρόσωπο του κ. Παπαθεμελή βλέπει κάποιον που μπορεί να κλέψει ψήφούς από το ΠΑΣΟΚ; Μήπως και τα δύο μεγάλα κόμματα αντιλαμβανόμενα την αγανάκτηση του λαού αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί ποντάροντας στους ψήφους που θα χάσει ο αντίπαλος και όχι σε αυτούς που θα κερδίσει το κόμμα τους;